365 Μέρες στον Δρόμο του Θεού
Το βιβλίο αυτό σχεδιάστηκε με τις προϋποθέσεις της σύγχρονης χριστιανικής παιδείας και ιχνηλατεί 52 δρόμους της Εκκλησίας στη διάρκεια του ημερολογιακού έτους. Κάθε δρόμος, που αντιστοιχεί σε μία Κυριακή όλου του εκκλησιαστικού έτους, αποτελεί μία άσκηση πορείας. Αυτή στηρίζεται στον λόγο Του (Ευαγγέλιο) και στον σχολιασμό του λόγου Του (κήρυγμα), όπως αυτός πραγματοποιείται στο πλαίσιο της κοινότητας. Από τους βασικούς αυτούς σταθμούς -Ευαγγελική περικοπή και κήρυγμα- ξεκινά την πορεία του κάθε πιστός.
Κάθε δρόμος προσφέρει τον χάρτη και ποικίλα βοηθήματα και εφόδια ώστε να μπορεί καθένας να εργάζεται ατομικά ἢ και ομαδικά, να πορεύεται και τις 365 μέρες του χρόνου και να ζει ως πιστός.
Απευθύνεται σε μεγάλους εφήβους που πηγαίνουν στο σχολείο, φοιτούν ή σπουδάζουν, και σε νέους ενήλικες, αλλά και σε κάθε νεοεισερχόμενο στην «Οδό του Κυρίου».
8:15 π.μ. μαθήματα εκτός ύλης
8:15 π.μ. Η αρχή μιας “μικρής ζωής”… Η αρχή μιας μέρας σχολικής με εξάωρο ή επτάωρο πρόγραμμα… Τα λεπτά της περνούν άλλοτε αργά κι άλλοτε γοργά, πάντοτε όμως συντονισμένα στις κινήσεις του νου σου και στους χτύπους της καρδία σου… Συναντιόμαστε κάθε μέρα στο προαύλιο, στο διάδρομο, στην τάξη μας, στο μάθημα ή στο διάλειμμα… μαζί σου οι απορίες και οι προβληματισμοί σου, οι αμφιβολίες κι οι δισταγμοί σου.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 148
Α΄ έκδοση: 2016
Become a god without God
Become a god without God (author: Diodoros Rammos, Historian – Archaeologist)
How Zionism has influenced the world for over 250 years
English Translation from the Greek 4th Edition
Εven though I studied history and archaeology, I couldn’t find answers to many questions I had concerning the past. Many events seemed to be strange and incomprehensible. The history of Europe is illogical in general, even though using logic to explain everything (and not faith) is an invention of the Europeans.
Why did the Europeans, from the 18th Century onwards, rebel against Christ, against religion, against God?
Why did Greece, which fought the two world wars on the side of the victors, find itself destroyed at the end of the wars, instead of victorious?
Why are astrology, horoscopes and predictions for the future promoted in all types of media, even though science has proved that the stars don’t affect our lives?
I didn’t find the answers at university, but at least a few professors with integrity taught me how to investigate. They
taught me how to research in depth until I found the truth. And I found it in the simple phrase of a modern saint of our Orthodox Church, St. Paisius of Mt. Athos. He said: “Do you know how long the Zionists have been working now? For over 250 years!” He said that in the 1990’s, so 1990 – 250 =1740! So what happened around 1740?
It was then that the Kabbala Jews (the Zionists), having infiltrated the masonic lodges in mass numbers, had converted them into temples belonging to Kabbala, which until then did not have any formal buildings! At the same time, they acquired an organized network of secret agents and ‘soldiers’ who work right up until today to destroy Christianity in Europe and replace it with Kabbala.
DÖNÜŞ
“DÖNÜŞ” σημαίνει “επιστροφή”. Επιστροφή στην αλήθεια, την ιστορική, την προσωπική, την πνευματική.
Με όχημα τα ντοκουμέντα της ίδιας της Τουρκίας και των συμμάχων της, η επιβεβλημένη ιστορική “πραγματικότητα” κατακρημνίζεται. Γενοκτονίες και διωγμοί την έχουν σημαδέψει βαθιά. Το “χτίσιμο” της νέας ταυτότητας αποδεικνύεται πολύ αιματηρό.
Η ανατροπή της ιστορικής γνώσης δεν είναι η μόνη που καλούνται να βιώσουν οι ήρωες. Έχει επιπτώσεις και στη δική τους πορεία. Το δίλημμα γίνεται ζωτική αναμέτρηση. Αν θα επιλέξουν να βαδίσουν τον δρόμο της επιστροφής. Κάποιοι το τόλμησαν. Κάποιοι άλλοι, όχι…
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για την κρίση ταυτότητας
στη σύγχρονη Τουρκία, που έχει τις ρίζες της
στο αιματηρό ιστορικό παρελθόν. Αυτό που τα τελευταία
100 χρόνια επιμελώς κρύβεται “κάτω από το χαλί”.
H αποκάλυψη του Πορφυρού Κώδικα
840 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη.
Ένα νεαρό αρχοντόπουλο, ο Ανδρόνικος μαθητεύει στη Μονή των Στουδίου, κοντά στον καλλιγράφο μοναχό Γεράσιμο. Τον βοηθά να ετοιμάσει έναν πορφυρό κώδικα τετραευαγγελίου, πανέμορφου και πολύτιμου σαν κόσμημα. Προορίζεται για δώρο στην Αυγούστα Θεοδώρα. Ο Ανδρόνικος περνά τις ημέρες του ξέγνοιαστος, ανάμεσα στο αρχοντικό σπίτι του, κοντά στον πατρίκιο πατέρα του και την αρχόντισσα μητέρα του, στο μοναστήρι, μαθαίνοντας την καλλιγραφία, αλλά και τα μυστήρια του Θεού κοντά στον μοναχό Γεράσιμο και στο φτωχόσπιτο της νεαρής του φίλης, της Ειρήνης. Από κοντά, ο παλιός φίλος του Ανδρόνικου, το αρχοντόπουλο Μιχαήλ, που κοιτά, απορεί και παραμονεύει… Μα λίγο προτού ολοκληρωθεί ο πορφυρός κώδικας, το μένος της εικονομαχίας ξεσπά και πάλι, αφήνοντας πίσω του νεκρούς και ζωντανούς, λαβωμένους βαθιά, με πληγές φανερές και πιο πολλές, κρυφές. Ο πορφυρός κώδικας εξαφανίζεται και μένει στον Ανδρόνικο και την Ειρήνη να ανακαλύψουν πού βρίσκεται κρυμμένος. Οδηγός τους τέσσερα ευαγγελικά χωρία και ένας γρίφος, που πρέπει να λύσουν πάση θυσία, αν θέλουν να βρουν τις απαντήσεις που και οι δυο αναζητούν. Ο δρόμος που έχουν πάρει είναι δύσκολος, γεμάτος συγκρούσεις και μοναξιά, ενώ ο κίνδυνος που παραμονεύει κρυμμένος στις σκιές, απειλητικός και διαρκώς παρών… Θα μπορέσουν οι δυο νέοι να βρουν τον πορφυρό κώδικα, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους;
Sci-Fi και Θεολογία
Ο διάλογος των ταινιών Επιστημονικής Φαντασίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Στα ευρύχωρα λημέρια τα γήινα και τα συμπαντικά, τα σημερινά και τα μελλοντικά ή εσχατολογικά, με όχημα τα ουτοπικά ή δυστοπικά σχήματα, «βλέπουμε» πως οι ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας (Science-Fiction ή Sci-Fi) αναδεικνύονται σε αγωγούς πολιτικών ή κοινωνικών ζητημάτων, αποκαλύπτουν μεταφυσικά ερωτήματα και φιλοσοφικά αινίγματα, μετουσιώνονται σε υπαρξιακές δυνατότητες, σε όνειρα της πολιτιστικής αναδημιουργίας και της αναστάσιμης διαπλάτυνσης εκεί στους ανοικτούς ουρανούς της γαλαξιακής μας απεραντοσύνης και της ευαγγελικής οικουμενικότητας. Μάλλον εξελίσσονται σε πηγές της Θεολογίας, σε ένα σημαίνον κεφάλαιο της Κινηματογραφικής Θεολογίας.
Μέσα στις συνθήκες της πανδημικής κρίσης, μέσα από τη φιλοκαλία της οδύνης και το μυστήριο του σπαραγμού, και οι ταινίες του βιβλίου αυτού εκφέρουν την ελπιδοφόρα συνηγορία πως εμείς «θὰ μάθουμε ἀπὸ ἄλλη πηγή, πιὸ θετική» ότι η καρποφορία της αγάπης και της ελπίδας οδηγεί στην πλήρωση μιας χριστεπώνυμης ευδοκίας και την εκπλήρωση της εσχατολογικής παρηγοριάς.
Αρκεί με τον πρώτο ήχο της «καμπάνας» «ἡ πίστη νά ξυπνάει πρώτη»
Κική Δημουλά
Silver Alert – Σε θολά μονοπάτια
Ένα ταξίδι στον κόσμο των πασχόντων από άνοια και η ορθόδοξη αντιμετώπιση των προβλημάτων
Έχοντας ζήσει μια βασανισμένη ζωή δίπλα σε έναν βάναυσο σύζυγο, παρατημένη στο μικρό της διαμέρισμα όπου ζει συντροφιά με τα θραύσματα των αναμνήσεών της και με πόνο στην καρδιά για τον γιο που έφυγε κι αρνείται να δώσει σημεία ζωής, η Βαγγελιώ βρίσκει μια μέρα ξεκλείδωτη την πόρτα του σπιτιού της και χάνεται στους δρόμους της Αθήνας. Η κόρη της και ο γαμπρός της ξεκινούν μια απεγνωσμένη αναζήτηση, με τον χρόνο να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους. Όταν η αναζήτησή τους αποβαίνει άκαρπη, αποφασίζουν να εκπέμψουν Silver Alert. Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν είναι καταιγιστικά και βάζουν σε δοκιμασία τη σχέση τους και την πίστη τους στον Θεό. Κι όταν μοιάζει πως έχει χαθεί κάθε ελπίδα για να επανενωθεί η οικογένειά τους, λαμβάνουν μέσα στη νύχτα ένα απροσδόκητο μήνυμα…
Το “Silver Alert – Σε θολά μονοπάτια” είναι ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα της σύγχρονης εποχής. Μέσα από τη δραματική ιστορία μιας οικογένειας που παλεύει με τα ανθρώπινα πάθη, συγκρούεται και κατακερματίζεται, αναδύονται μερικά από τα πιο βασανιστικά ζητήματα της ανθρώπινης φύσης – η μάχη με μια ανίατη ασθένεια, η απώλεια, η εγκατάλειψη και ο χωρισμός, αλλά και δύσκολα ερωτήματα γύρω από την ελπίδα, τη μετάνοια και την πίστη στον Θεό.
The Divine Liturgy Explained
Η Θεία Λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Αγγλική γλώσσα.
Περιέχει ελληνικό και αγγλικό κείμενο.
Tolle, Lege – Λάβε, Ανάγνωσε
Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος.
Γράφει στις “εξομολογήσεις” του ο Αυγουστίνος. “Μετά την παραίνεση, λάβε και ανάγνωσε, μετά το θαύμα, διεχύθη φως βεβαιότητος εις την καρδία μου, που διεσκόρπισε όλα τα σκότη της αμφιβολίας”.
Έτσι, για πρώτη φορά “είδε” τον εαυτό του, τον εσωτερικό του κόσμο, τις ασθένειες, τα σφάλματα, τα ελαττώματα, τις παρεκτροπές, τις φαυλότητες, τις ανηθικότητες, τους σκληρούς άθλους της ψυχής και τις ψυχικές αγωνίες, μέχρι να οδηγηθεί στον φωτισμό, στην έλλαμψη, στην μετάνοια και στο βάπτισμα.
Αββάδες του Γεροντικού
Οἱ ἀββάδες τοῦ Γεροντικοῦ δέν λένε πράγματα τοῦ μυαλοῦ τους. Διατυπώνουν μέ τόν δικό τους τρόπο ὅ,τι λέει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖο ὅμως ἐκεῖνοι ἔκαναν πράξη στή ζωή τους κι ἐπιβεβαίωσαν ἔτσι ἐμπειρικά τήν ἀλήθεια του. Ὁ Χριστός εἶπε νά μένουμε σταθεροί στή δική Του ἀγάπη, πού θά πεῖ νά ’μαστε στόν «χῶρο» πού θά δεχόμαστε τήν ἀγάπη Του αὐτή, ἀγάπη κι ὅλης τῆς ἁγίας Τριάδος. Καί ὁ «χῶρος» αὐτός, σημεῖο συντονισμοῦ καί ἐπαφῆς μαζί Του ἐν Ἐκκλησίᾳ, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν πλησίον μας, τόν συνάνθρωπό μας. Πού θά πεῖ: ἐκτεινόμενοι ἐν ἀγάπῃ πρός τόν συνάνθρωπο βρίσκουμε τόν Θεό μέσα μας. Στόν χῶρο τοῦ Θεοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας βρισκόμαστε μέ τούς ὅσιους ἀββάδες – ἡ δροσιά τῆς χάρης τους διαπερνᾶ τήν ὕπαρξή μας. Κι αὐτό εἶναι ἡ ἀνάπαυση καί ἡ παρηγοριά μας.
Αγάπη για πάντα
“Αγαπώ το παιδί μου” λέει μια μάνα και το παίρνει συνέχεια τηλέφωνο. Λέει ότι το κάνει από αγάπη. “Να δω τι κάνει, πού είναι”. Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Το κάνει διότι δεν αντέχει να της φύγει το παιδί μέσα απ’ τα χέρια και ν’ ανοιχτεί στη δική του ζωή. “Και με ποιους είσαι; Και γιατί αργείς; Και ποιος μιλάει δίπλα σου, ποια είναι αυτή;” Πρόκειται για καχυποψία κι αρρωστημένη σχέση. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αγάπη θα πει δόσιμο, θα πει “θέλω ν’ ανοίξεις τα φτερά σου. Θέλω το καλό σου”.
Αν έχεις την αληθινή αγάπη, θες μόνο το καλό αυτού που αγαπάς. Κι αυτό, ξέρεις τι κάνει τον άνθρωπό σου; Να σ’ αγαπά ακόμα πιο πολύ. Να μη ξεκολλά από πάνω σου. Γιατί δεν ξεκολλά; Γιατί εσύ τον αφήνεις να ξεκολλήσει. Όταν αφήνεις κάποιον να ξεκολλήσει από πάνω σου, δεν ξεκολλά. Όταν τον τραβάς με το ζόρι, γίνεσαι απωθητικός και απωθητική. Και πετυχαίνει το αντίθετο. Η αγάπη πάει μαζί με την ελευθερία. “Σ’ αγαπώ, και σ’ αφήνω ελεύθερη, και σ’ αφήνω ελεύθερο να κάνεις ό, τι θέλεις”. Και λες εσύ τότε: “με τόση αγάπη που μου δείχνεις, με κάνεις και σε θέλω πιο πολύ. Διότι με σέβεσαι”.
Ο Θεός αυτό κάνει. Μας σέβεται κάθε στιγμή της ζωής μας. Και μας αγαπά, σαν το φως του ήλιου και σαν τη βροχή, που πέφτει παντού. Κάθε μέρα ο ήλιος ανατέλλει για όλο τον κόσμο υπενθυμίζοντας διαρκώς την αιώνια θεϊκή αγάπη. Όταν βλέπεις τον ήλιο να λάμπει, είναι σα να σου λέει ο Χριστός: “Και σήμερα πάλι σ’ αγαπώ και ας ήσουν ό, τι ήσουν χθες. Και σήμερα σου δίνω ευκαιρία για νέες επιλογές. Κι όταν πέφτει η βροχή Μου, δεν ξεχωρίζει καλούς και κακούς. Όλους τους δροσίζει. Όλα τα σπίτια τα ποτίζει. Όλα τα χωράφια. Και το δικό σου…”.
Σειρά “Αθέατα Περάσματα” (βιβλίο 2ο)
Περιέχει ψηφιακό δίσκο με ομιλίες σε μορφή mp3
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 304
Αγάπησα τα θνητά σαν αθάνατα
Κείμενα προβληματισμού για τον σύγχρονο άνθρωπο και τον σημερινό πιστό, τον βολεμένο μέσα στις δικές του κατασκευασμένες πραγματικότητες.
Κείμενα πού καλούν να δούμε την ατελή και ιδιοτελή σχέση μας με το Θεό και να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας.
«Μάθημα αυτογνωσίας και άσκηση ενδοσκόπησης. Η συγγραφέας σπάζει το εξωτερικό περίβλημα και μας βοηθάει να ανακαλύψουμε την αλήθεια μας την τόσο ψεύτικη… Τη σχέση μας με τον Θεό την τόσο ατελή, την τόσο λογιστική και ισοσκελισμένη, την τόσο ιδιοτελή».
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 144
Α΄ Έκδοση: 12/2017
Αγάπησέ με
Εμπνευσμένο από τη ζωή του “Αγίου των λεπρών” στη Σπιναλόγκα.
«Το σκήνωμά του το σκέπασαν μύρα κι ασπασμοί. Κι οι χρόνοι που περάσανε σκεπάσανε τη μνήμη του.
Η Σπιναλόγκα που αγάπησε έγινε αξιοθέατο…
Μα το βουβό θυσιαστήριο του Αη-Παντελεήμονα κράτησε μέσα του, όπως τα ιερά απομεινάρια των μαρτύρων που το στέριωσαν, το δάκρυ του. Το φύλαξε βαθιά στα σπλάγχνα του να ανακράζει «μνήσθητι!»…»
Ο π. Χρύσανθος Κατσουλογιαννάκης υπήρξε ο τελευταίος ιερέας της Σπιναλόγκας. Γεννήθηκε το 1893 και εκάρη μοναχός το 1911 στην Ι. Μ. Τοπλού Σητείας. Αργότερα πήγε στην Ι. Μ. Φανερωμένης Ιεράπετρας. Από εκεί έφυγε για τη Σπιναλόγκα εθελοντικά το 1947, όπου και διακόνησε το νησί μέχρι το κλείσιμο του λεπροκομείου το 1957. Παρέμεινε στη Σπιναλόγκα μόνος του για μια πενταετία για να φροντίζει τους τάφους των λεπρών και να τελεί τρισάγιο. Επέστρεψε στη Ι. Μ. Τοπλού για λόγους υγείας. Κοιμήθηκε το 1972. Είχε δικαίως τη φήμη αγίου.
Ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης, ο επονομαζόμενος και «αρχάγγελος της Σπιναλόγκας», είναι το δεύτερο υπαρκτό πρόσωπο του μυθιστορήματος.
Μέσα από τη μυθοπλασία, η Μαρία Παστουρματζή ζωντανεύει τα ατελείωτα «πάθια» και τους «καημούς» των κατοίκων της Σπιναλόγκας και ζωγραφίζει τη μόνη δύναμη που νικά τον ανθρώπινο πόνο: την Αγάπη που ανεβαίνει ως τον σταυρό.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 360
Α΄ έκδοση: 11/2016
Αγαπητέ Θεέ
«Αγαπητέ Θεέ, με λένε Όσκαρ είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους».
Αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι
Κεφάλαια θεολογικής επιστημολογίας και οντολογίας
Πώς γνωρίζει ο πεπερασμένος άνθρωπος τον άπειρο Θεό; Η Ενσάρκωση του Θεού αλλάζει με ρηξικέλευθο τρόπο την προοπτική: «γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ» (Γαλ. 4,9): Γνωρίζουμε μεθεκτικά τον Θεό, αφού πρώτα μας έχει γνωρίσει Αυτός με την αγάπη Του, την ίδια αγάπη με την οποία μας έφερε από το μηδέν στο είναι. Αφού την προτεραιότητα έχει η αγάπη του Άλλου, το θεολογικό κόγκιτο είναι ένα «αγαπώμαι, άρα σκέφτομαι»: Η εμπιστοσύνη που προκαλεί η αγάπη δίνει τον χώρο για σκέψη χωρίς αυτο-πεποίθηση, αλλά με την ετερο-αυτο-πεποίθηση του Αποκαλυπτομένου που μας συναντά.
Στην αρχέγονη Εκκλησία μια αρχική «αντιφιλοσοφία» για τη «μωρία της σοφίας του κόσμου τούτου» (Α΄ Κορ. 1,20) δίνει τη θέση της στη σύνθεση της ελληνικής μεθεκτικής γνωσιολογίας με την αποκάλυψη ότι ο Λόγος είναι ο Χριστός. Στην Ανατολή, η Νηπτική γνωσιολογία τονίζει την κάθαρση και τον νου ως ένα απλό όμμα που διαυγάζεται από τους πολλούς λόγους ως αλήθειες που τον φωτίζουν στον εσχατολογικό ορίζοντα του Ενός Λόγου. Στη Δύση αναπτύσσεται μια κατακτητική γνωσιολογία της συνείδησης που διχάζει τον κόσμο σε συνειδητό/φαινόμενο και σε απρόσιτο Πράγμα (Καντ), ασυνείδητο (Φρόυντ), Πραγματικό (Λακάν).
Στον 20ο αιώνα, η έννοια της ελευθερίας είναι πολύ διαφορετική. Στη Δύση ο Χάιντεγκερ καταγγέλλει την «οντοθεολογία». Ο Καρλ Μπαρτ προβάλλει μια ριζική Θεολογία της Αποκάλυψης, ενώ ο Πάουλ Τίλιχ τη μέθοδο του συσχετισμού. Οι Ορθόδοξοι δεν αργούν να απαντήσουν με τις δικές τους επιστημολογικές μεθόδους: Ο Βλάντιμιρ Λόσκι με τον αποφατισμό ως απομάθηση και απο-εννοιοποίηση. Ο π. Γεώργιος Φλορόφκσι με την ενδεχομενική Ιστορία ως πεδίο γνώσης. Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) με την εσχατολογική ερμηνευτική όπου όλα ερμηνεύονται από το μέλλον προς το παρελθόν. Ο Χρήστος Γιανναράς με την παραδοξολογική σύνθεση Φαινομενολογίας και Μεταφυσικής. Στον χώρο των Βαλκανίων, θεολόγοι, όπως ο π. Δημήτριος Στανιλοάε, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Αθανάσιος Γιέφτιτς προβαίνουν στις δικές τους ισορροπημένες συνθέσεις. Ενώ από τη Δύση μας έρχονται με φιλική διάθεση πρωτοπόρες επιστημολογίες, όπως η Φαινομενολογία του Ζαν-Λυκ Μαριόν, η Αφηγηματική Θεολογία, η πιθανοκρατική Φυσική Θεολογία του Ρίτσαρντ Σουίνμπερν και η επιστημολογία της μεθέξεως του Τζον Μίλμπανκ. Πολλοί δρόμοι για τον Ένα Λόγο καθ’ οδόν για τη συνάντησή Του.