Διαλειμματική Νηστεία & Αποφυγή Νόσων
ΟΡΜΟΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ • ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΑ, ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ • ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ • ΣΥΧΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ • ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ
Η «διαλειμματική» νηστεία, δηλαδή το να στερούμαστε την τροφή για κάποιες ώρες της ημέρας ή κάποιες ημέρες την εβδομάδα, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό με αυτό που λέμε περιορισμό θερμίδων μέσα στην ημέρα κατά 20 ή 30%. Η ηθελημένη στέρηση τροφής στην εποχή μας (νηστεία), μιμείται την έλλειψη τροφής που αντιμετώπιζε ο άνθρωπος παλιά και τον βοηθά σήμερα να πλησιάσει πιο κοντά σε βιολογικές καταστάσεις που κάποτε του ήταν οικείες και τον βοηθούσαν να είναι υγιής
Πώς επιδρά η διαλειμματική νηστεία στην φυσιολογία μας;
Πώς επιδρά σε διάφορες νόσους όπως ο καρκίνος, ο σακχαρώδης διαβήτης, το μεταβολικό σύνδρομο, οι νόσοι του καρδιαγγειακού και του νευρικού;
Πώς επιδρά στο φαινόμενο της γήρανσης;
Διηγήματα των Χριστουγέννων
Στης άκρης του κόσμου την ακροθαλασσιά μας περιμένει ο Κόρδης με τους νέους και τις συντροφιές. Μας προσκαλεί με τις ζωγραφικές του.
Απλώνει εμπρός μας τους παρθένους ουρανούς του και τις θάλασσες, τα ατόφια μπλε, τα ροζ, τα πράσινα, τα μαβιά. Το κάθε τι καθάριο και σαφές, ωσάν το χώρο να πληροί η ατμόσφαιρα, η πιο διαυγής και κρυστάλλινη, ο αιθέρας της εγγύτητος των πάντων.
Μη δυστροπείτε. Μη βραδύνετε. Σπεύσατε να χαρούμε τον κόσμο της καθαρότητας. Το ανέγγιχτο σαν το χιόνι χρώμα, το οξύγραφο σαν το ξίφος σχέδιο, που μας φθάνει ως αιωνόβιο χάρισμα ρωμέϊκης ζωγραφικής. Που εξοστρακίζει κάθε ασάφεια τοπίου ή σκοτεινάγρα της ψυχής. Το αγαπητικόν.
Την αγάπη υμνεί αυτή η ζωγραφική και με τις παρέες των νέων και με τα ζευγάρια και με τα σταρένια πρόσωπα των γερόντων. Με τη σεμνή έκφραση, με τη συμπόνοια, με τη συντροφικότητα.
Εικονογράφηση: Γιώργος Κόρδης
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 112
Έκδοση: 2015
Διηγήματα των Χριστουγέννων
Σ΄ όσους αγαπούν την γλώσσα του Παπαδιαμάντη.
Περιέχει τα διηγήματα:
Η Σταχομαζώχτρα
Στο Χριστό, στο Κάστρο
Ο Αμερικάνος
Υπηρέτρα
Φώτα – Ολόφωτα
Δικαίωμα στον Παράδεισο
Παράδεισος είναι οι άνθρωποι.
Με την προϋπόθεση ότι αποδεχόμαστε την φθορά και την ανθρώπινη ατέλεια.
Με την προϋπόθεση ότι παραιτούμαστε από την φαντασίωση ενός Παράδεισου που χαρίζεται, που δεν έχει κόπο, που δεν έχει προσωπική ευθύνη. Γιατί τότε ο Παράδεισος είναι εύθραυστος και οι άλλοι κινδυνεύουν να γίνουν η Κόλαση.
Ατομικός Παράδεισος δεν υπάρχει.
Η επιθυμία της συνάντησης, η δυνατή στιγμή της αναμέτρησης με την αλήθεια του άλλου.
Η λαχτάρα να δημιουργηθεί ο μοναδικός μεταξύ μας τόπος συνάντησης.
Εκείνα που θα αποκαλυφθούν μέσα στην αγάπη: τόσο τα σκοτεινά όσο και τα φωτεινά κομμάτια.
Η μοναδική αίσθηση πληρότητας όταν καταφέρουμε να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο, να βιώσουμε ενσυναίσθηση, να μοιραστούμε βιώματα, να εμπνεύσουμε και να δεχθούμε την έμπνευση… Και όλα να αρχίζουν από την αρχή, ξανά και ξανά!
Η πολύτιμη ώρα της διαφωνίας, τότε που στεριώνει ο Παράδεισος, καθώς δοκιμάζονται οι αντοχές και απαιτείται διεύρυνση του ορίζοντα θέασης της ζωής.
Παράδεισος είναι οι άνθρωποι και οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Ε΄ Κυριακή των Νηστειών
Η κοσμική κενοδοξία και τα κριτήρια για την εξασφάλιση της Ουρανίου Βασιλείας.
Ερμηνεία κειμένων των ιερών Πατέρων.
Μετάφραση: Αντωνίου Καπώνη
Επιμέλεια-Σχόλια: Αλεξάνδρου Σ. Κορακίδη
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 70
Α΄ Έκδοση: 02/2017
Εγχειρίδιον Μεθοδικόν
Ὠφέλιμον κατὰ πολλὰ καὶ ἀναγκαῖον, περὶ τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ ἐξετάσεως τῆς συνειδήσεως ἐκεινῶν ὁποὺ ἐπιθυμοῦσι νὰ ἐξομολογηθοῦν ὀρθὰ καὶ πιστά. [Βενετία 1622]
«Καὶ τώρα, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ εἰς τούτους τοὺς καιροὺς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ὁποὺ φθάνει ἡ σωτηρία τοῦ χριστωνύμου λαοῦ καὶ τῶν ἁμαρτημάτων του ἡ ὠφέλιμος κάθαρσις, ἠθέλησα καὶ τὰ ὅσα ἐσυνάθροισα εἰς τοῦτο τὸ βιβλιόπουλον νὰ τὰ δώσω εἰς τὴν στάμπα διὰ εὐκολότητα τοῦ μετανοοῦντος, καὶ τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς ἄνεσιν. Ἀνίσως καὶ ἀγοράζοντάς το ὁ καθείς σας, θέλετε τὸ ἔχει εἰς τὸν κόλπον σας ὡς πράγμα ἀναγκαιότατον, διαβάζοντάς το καὶ ξαναδιαβάζοντάς το κὰν ὡσὰν κάμνετε εἰς τὰ βιβλία τὰ μυθώδη καὶ ζημιωτικὰ τῆς ψυχῆς σας, θέλετε ὠφεληθεῖ πολλότατα, εἰ δὲ καὶ δὲν θέλετε τὸ χρειασθεῖ, δὲν θέλετε ἔχει πλέον πρόφασιν πὼς δὲν ἠξεύρετε τίποτες».
Με τούτα τα λόγια ο ιερέας του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας Νικηφόρος Πασχαλέας προλογίζει το 1622 την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Ἐγχειρίδιον Μεθοδικόν. Το «βιβλιόπουλον» αυτό υπήρξε ο πρώτος συστηματικός οδηγός για το Μυστήριο της Εξομολογήσεως που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και εκδίδεται εδώ για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια. Η έκδοση του κειμένου συνοδεύεται από εισαγωγή για τον συγγραφέα και το έργο του, και από σχόλια που υπομνηματίζουν θεολογικά το κείμενο.
Εισαγωγή, Κείμενο, Σχόλια, Γλωσσάρι: Γεώργιος Ι. Βλαχάκης
Εικονογραφικό Συναξάρι
Ανάλογη με τη ζωγραφική επιφάνεια είναι η ακαλλιέργητη γη που περιμένει να προσφερθεί και να γεωργηθεί. Έτσι, θάλασσα και γη, η ζωγραφική επιφάνεια κρύβει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε χώρο παραμυθίας και χαράς. Μένει η ψυχή του καλλιτέχνη να μεταφέρει ουρανό, να μεταμορφώσει σε πραγματικό στολίδι την επιφάνεια, που ως κόσμος και κόσμημα προσφέρεται στους ανθρώπους.
Αυτή η επιφάνεια κινητοποιεί δυνάμεις συνειδητές η ασυνείδητες, λογικές η διαισθητικές, για να καλλωπιστεί και να μορφοποιηθεί ζωγραφικά. Είναι ο χώρος που η ψυχή καταθέτει χαρές και λύπες, καημούς και μεράκια. Είναι πεδίο ελεύθερης και αυθόρμητης κίνησης χωρίς δισταγμούς και δεσμεύσεις. Αυτή επαναφέρει αναμνήσεις, κινητοποιεί μνήμες και γίνεται χώρος προσευχής και άσκησης.
Εδώ οι παραλληλισμοί χαροποιούν, το φως και η χαρά νηστευτικά λαμπρύνονται. Ο κόπος και η άσκηση χαροποιά απαλύνονται. Οι αντιθέσεις και οι αντιπαλότητες συνταιριάζονται. Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία προδίδονται. Ο χρόνος αυξομειώνεται. Τα λάθη επουλώνονται αγωνιστικά. Οι αποστάσεις σμικρύνονται και η ελπίδα ζωντανεύει.
Εικονογραφικό Συναξάρι – Λεύκωμα, Από τον Γιάννη Μενεσίδη.
Εκ του αγαθού θησαυρού καινά και παλαιά
Η συνεχής εξωστρέφεια και πολυπραγμωσύνη μας, κινδυνεύει να μας αποπροσωποποιήσει. Να μας κάνει ένα «κλίκ» στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ή ένα γρανάζι μιας μηχανής που τρέχει ασταμάτητα και επιταχυνόμενα. Αλλά, όταν ο άνθρωπος καταντήσει εξάρτημα της μηχανής, που τρέχει αφηνιασμένα, όταν χάσει το εσωτερικό του κέντρο, δηλ. την προσωπικότητά του, την «καρδίαν» του, που λένε οι πατέρες, ποιός θα σταματήσει την μηχανή, όταν χρειασθεί, σαν πλησιάζει στο χείλος του γκρεμού;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 368
Α΄ έκδοση: 10/2016
Εκκλησία, ιδεολογία και ουτοπία
Ο τίτλος που έχει η συναγωγή κειμένων που δημοσιεύονται στο βιβλίο ενδέχεται να ξενίσει τους αναγνώστες του. Πιθανόν να αναρωτηθούν τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία με τις έννοιες της Ιδεολογίας και της Ουτοπίας, όπως χρησιμοποιούνται για την ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων. Λέξεις και νοήματα όπως πλάνη, είδωλο, συνείδηση, φαρισαϊκή συνείδηση, βασιλεία του Θεού και χιλιασμός δείχνουν τη βαθειά σύνδεση των εννοιών της ιδεολογίας και της ουτοπίας με τον χριστιανισμό, τη διδασκαλία του και την ιστορία του. Χρειάστηκαν αιώνες χριστιανικής συλλογικής ζωής, μελέτη και βίωση των χριστιανικών διδασκαλιών, αλλά και η ριζική αμφισβήτησή τους για να φτάσουμε στις έννοιες ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων της ιδεολογίας και της ουτοπίας. Τα φαινόμενα αυτά έχουν ιστορία όση έχει και η συλλογική ζωή των ανθρώπων. Αυτό που συμβαίνει στην νεοτερική και μεταχριστιανική εποχή, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, είναι πως οι ίδιες οι έννοιές τους εξιστορικεύονται. Η συζήτησή τους δηλαδή δεν είναι θεωρητική ενασχόληση, αλλά συμμετοχή στην ιστορική δραστηριότητα του ανθρώπου και κυρίως στην πολιτική δράση.
Ελληνική Ανατολή και Λατινική Δύση
Σπουδή στην Χριστιανική Παράδοση
Η μελέτη αυτή έχει στόχο να δείξει τόσο την φύση όσο και κάποιες συνέπειες ορισμένων κυρίαρχων διανοητικών εξελίξεων και αλλαγών στην Ευρώπη κατά την Χριστιανική περίοδο, κυρίως εφόσον αυτές αφορούν την Ελληνική Ανατολή και την Λατινική Δύση.
Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί ιστορικό μελέτημα. Κατ’ ουσίαν μελετά τύπους νοοτροπίας ή μορφές αντιληπτικής κατανόησης· και στον βαθμό που χρησιμοποιεί αυτό που ονομάζουμε ιστορία, το κάνει επειδή στο επίπεδο αυτό είναι ευκολότερο να περιγράφει η φύση των μετατοπίσεων από μια μορφή κατανόησης σε μιαν άλλη. Επιπλέον, οι υπό συζήτηση μορφές κατανόησης δεν είναι ίσης αξίας ή ακεραιότητας. Αντιθέτως, κάποιες από τις μορφές αυτές φυλάσσουν, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επάρκεια, αιώνιες αλήθειες, με την έννοια ότι ανταποκρίνονται στην πανανθρώπινη αλήθεια των πραγμάτων, ενώ άλλες αποτελούν απλώς επινοήσεις μεμονωμένων ανθρώπινων εγκεφάλων…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 392
Α΄ Έκδοση: 02/2019
Εμπιστοσύνη
Η ελευθερία από την ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα
Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί;
Γιατί θέλει να ελέγχει τα πάντα, και υποφέρει όταν αυτό δεν συμβαίνει;
Η ζωή φέρει πάντα μέσα της το απρόοπτο, εκείνο που δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε και δεν υπολογίσαμε.
Ο Θεός απλώνει τα σχέδιά του και μας καλεί να πρωταγωνιστήσουμε στην ζωή μας.
Εμπιστεύομαι και ζω.
Αλλάζω αυτά που μπορούν να αλλάξουν και προχωρώ.
Αποδέχομαι αυτά που δεν αλλάζουν μαθαίνοντας να τα διαχειρίζομαι.
Οι ευκαιρίες στην ζωή θα μας δοθούν.
Ό,τι δεν κατάφερα στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μου το προσφέρει το μέλλον. Άλλωστε η χαρά δεν κρύβεται στην απουσία προβλημάτων αλλά στην μεταμόρφωσή τους.
Ένα παραμύθι της Ανατολής
Στην φορτισμένη ιστορική περίοδο λίγο πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, τί μπορεί να σημαίνει για έναν ήσυχο νέο καραβοκύρη ένα ταξίδι για κοντραμπάντο στα μικρασιατικά παράλια; Όταν μάλιστα ο νέος στην ηλικία αλλά έμπειρος ναυσιπλόος, που δεν σκιάζεται από τη συνεχή απειλή των ληστοπειρατών, συναπαντιέται με έναν δαιμόνιο και κοσμογυρισμένο μεσόκοπο έμπορο;
Είναι τα ατράνταχτα επιχειρήματα του τελευταίου πως μόνο το εμπόριο – και μάλιστα στην λαθραία-κοντραμπατζίδικη εκδοχή του – μπορεί να προσφέρει γρήγορα μεγάλο πλούτο και συναρπαστική ζωή;
Είναι η απειρία ζωής του νέου καπετάνιου που τον κάνει να «ενδώσει» σε μια συνεργασία που από τη φύση της έχει μεγάλο ρίσκο; Ή μήπως είναι η «τρέλλα» του θαλασσινού νερού, απο την οποία φαίνεται να πάσχουν αθεράπευτα οι δύο ήρωες, που τους κάνει να έλθουν σε συνεννόηση, μολονότι φαίνεται να κινούνται αρχικά σε πορεία σύγκρουσης;
Ή μήπως είναι, τελικά, η σαγήνη της ἰωνικής γης που τους τραβά σαν μαγνήτης, κάνοντάς τους να πραγματοποιήσουν ένα συγκλονιστικό ταξίδι γεμάτο κινδύνους και περιπέτειες;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 240
Α΄ έκδοση: 06/2016
Ένας άγιος της άγονης γραμμής
Οσιομάρτυς Νεόφυτος ο Αμοργίνος
Ο Νεόφυτος ο Αμοργίνος είναι ένας από αυτούς τους λιγότερο γνωστούς αγίους που αποτέλεσαν ένα πνευματικό ξέφωτο μαρτυρικού ηρωισμού και συνάμα απόδειξη της δύναμης της πίστης στα δύσκολα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο.
Μαρτύρησε το 1558 και χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί αιώνες, μέχρι να συναριθμηθεί στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας με σχετική Πατριαρχική Πράξη, που εκδόθηκε το 2003, αφού είχαν συγκεντρωθεί και τεκμηριωθεί τα ιστορικά δεδομένα γύρω από τον βίο, τη δράση και τον βίαιο θάνατό του.
Πρόλογος: Παναγιώτης Αρ. Υφαντής
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 122
Α΄ Έκδοση: 11/2017
Ένας Θεός που έπαιζε κρυφτό
Η “σιωπή” του Θεού στις δοκιμασίες των ανθρώπων.
Είσαι παράξενος Θεός.
Το ξέρεις, έτσι δεν είναι;
Πιστεύω ότι Σού το έχουν ξαναπεί.
Δεν είμαι ο πρώτος.
Και πόσοι ακόμη θα Σ’ το πουν;
Άπειροι, μέχρι να πάρεις απόφαση να μας μαζέψεις όλους …
Εκεί που οι άνθρωποι νιώθουν περισσότερα από αυτά που λένε.
Εκεί που φωνάζει ο ένας τον άλλο «αγάπη μου».
Μέχρι τότε, «θα τα ακούς».
Ε, φταις και εσύ. Εδώ που τα λέμε, φταις
Δεν συμμορφώνεσαι με τους κανόνες μας.
Πας κόντρα σε όλα.
Στο μυαλό, στο νου, στα σχέδια και τα προγράμματά μας.
Μας φεύγεις, μας ξεφεύγεις.
Εκεί που νιώθουμε ότι Σε καταλάβαμε, μας οδηγείς στην πλήρη άγνοια.
Μας κάνεις να αισθανόμαστε μαθητές, ενώ παίρναμε πτυχίο.
Εκεί που λέμε ότι Σε γνωρίσαμε, αλλάζεις μορφές.
Εκεί που λέμε ότι Σε βρήκαμε, Εσύ και πάλι εξαφανίζεσαι.
Αγνώριστος γίνεσαι. Νιώθουμε ότι τελικά δεν Σε μάθαμε ποτέ.
Ε, πώς θες να μη Σε πούμε παράξενο;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 176
Α΄ Έκδοση: 10/2017
Ένας Ιάπωνας δίχως σχιστά μάτια
Νικόλαος Κασάτκιν, ο ευαγγελιστής των Ιαπώνων
Ένας άνθρωπος που άνοιξε δρόμους με τα ίδια του τα βήματα! Έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί ο Νικόλαος Κασάτκιν, ο κληρικός που πρόσφερε την Ορθόδοξη πίστη στον ιαπωνικό λαό κατά τα μέσα του 19ου αιώνα. Με πελώριο σεβασμό προς τους Ιάπωνες και τον πολιτισμό τους, μακριά από κάθε έννοια επιβολής και αποικιοκρατίας, ο Ρώσος Νικόλαος έζησε τη ζωή του λαού που αγάπησε, έγινε στην πράξη Ιάπωνας, και τελικά άγιος της οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το βιβλίο μελετά τους νευρώνες του οράματός του, τα κριτήρια του ιεραποστολικού έργου του και την μεθοδολογία του, η οποία στην εποχή του είχε προκαλέσει τον διεθνή θαυμασμό και σήμερα παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Ο Θανάσης Παπαθανασίου προχωρά την έρευνα πέρα από μια τυπική βιογραφία. Επιχειρεί να ψηλαφήσει πτυχές από τις ιστορικές συγκυρίες, τις θεολογικές αναμετρήσεις και τις ιδεολογικές συγκρούσεις, μέσα στις οποίες σαρκώθηκε ο κόπος του αγίου Νικολάου Κασάτκιν και διαμορφώθηκε η κληρονομιά του.
Μαρτυρία και συνύπαρξη, διάλογος και αλήθεια, πολιτισμοί και θρησκείες είναι τα τοπία απ’ όπου περνά ο δρόμος τον οποίον άνοιξε αυτός ο Ιάπωνας δίχως σχιστά μάτια, με πυξίδα του το πανανθρώπινο Ευαγγέλιο της Ανάστασης!
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 112
Α΄ Έκδοση: 10/2018