Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Επιτομή
Ὅταν ὁ νοῦς ἀρχίζει νὰ κατανοεῖ τὰ νοητὰ ἀγαθὰ ποὺ κρύπτονται στὰ φαινόμενα, κοινωνεῖ κατόπιν τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀκαταληψία ποὺ Σὲ περιβάλλουν, Λυτρωτά… Δὲν θέλγεται τόσο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ μπόρεσε νὰ μάθει γιὰ Σένα, ἀλλὰ φλογίζεται ἀπὸ ἐκεῖνο τοῦ διαφεύγει. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γνώση Σου εἶναι ἀνέφικτη, τὸν ὁδηγεῖ σὲ ὑπερβολικὸ θαυμασμό. Μολονότι λοιπὸν εἶναι ἀδύνατο νὰ φθάσει ὁ νοῦς στὸ τέλος αὐτῶν τῶν θείων δωρεῶν, καθὼς εἶναι ἄπειρες, ὡστόσο μπορεῖ νὰ Σὲ πλησιάσει, ἐφ᾿ ὅσον προηγουμένως καθαρθεῖ, καὶ μὲ τὴν ἐνατένιση τοῦ κάλλους Σου νὰ ἀνέρχεται σὲ φωτεινότερες καὶ διαυγέστερες θεωρίες τῶν γύρω Σου νοητῶν, ὥστε νὰ τελειοποιεῖται πρεπόντως. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν καὶ Σὺ πυρπολεῖς μὲ ἐρωτικὰ βέλη τὸν νοῦ, ποὺ σὲ προσμένει μὲ λαχτάρα, καὶ τὸν λαμπρύνεις ὅλο καὶ περισσότερο, εἰσάγοντάς τον σὲ ἄδυτα θεάματα καὶ μυστικὰ ὑπερουράνια ἀγαθά. (Κάλλιστος Καταφυγιώτης)
Ο π. Χρυσόστομος Τύμπας επιλέγει και μεταφράζει στην νεοελληνική κείμενα από την ανεκτίμητη πνευματική συλλογή της Φιλοκαλίας έχοντας ο ίδιος μαθητεύσει επί μακρόν στην μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους.
Φτωχός με Άπειρο Πλούτο
Η διαλεκτική Νόμου και Ελευθερίας στο έργο του Συμεών του Νέου Θεολόγου.
Παρεξηγημένος στην εποχή του, ως φορέας μιας «νέας θεολογίας», ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος επηρέασε με το έργο του κορυφαίους κατοπινούς νηπτικούς και έγινε αντικείμενο επισταμένης μελέτης. Ωστόσο, η ακροβατική διαλεκτική που διαπερνά τη θεολογική του κατάθεση, οι αντιφάσεις που εντοπίζονται στο έργο του και η «βιτριολική» κριτική που ασκεί στην Εκκλησία του καιρού του, καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την οποιαδήποτε προσπάθεια «οριστικής» ταξινόμησης και αξιολόγησής του. Ποιος ήταν τελικά ο Συμεών; Ένας ιδιότυπος εκφραστής της νηπτικής και ησυχαστικής παράδοσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Ένας εκκεντρικός μυστικιστής με νεοπλατωνικές και ιδεαλιστικές ροπές; Ή ένα ανεπίλυτο θεολογικό «αίνιγμα» το οποίο επιζητεί διαρκώς την προσοχή μας και προκαλεί ανοιχτά όλες τις θεολογικές μας σχηματοποιήσεις;
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 274
Α΄ Έκδοση: 09/2018
Φυγή προς τα εμπρός
Φυγή προς τα εμπρός!
Πώς θα γίνει σε μια Ελλάδα που φαίνεται να έχει χάσει την ενέργεια και το ηθικό της;
Ο Σολζενίτσιν έγραψε κάποτε πως “οι νίκες χρειάζονται στις κυβερνήσεις, ενώ οι ήττες χρειάζονται στους λαούς… όπως τα βάσανα και οι συμφορές χρειάζονται στους μεμονωμένους ανθρώπους: σε αναγκάζουν να εμβαθύνεις στην εσωτερική σου ζωή και να ανυψωθείς πνευματικά”.
Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα – δημόσιες παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων, τα οποία διερευνούν διαστάσεις της ήττας μας ως λαού. Μιας ήττας χωρίς κανένα αντίπαλο παρά μόνο τον εαυτό μας.
Τελικά σώζεται η Ελλάδα;
Θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό;
Θα συνεχίσουμε να εξαργυρώνουμε τα ελαττώματά μας για αρετές;
Πώς θα αποβάλουμε την απέχθειά μας για τον θεσμό;
Θα αποφασίσουμε να αλλάξουμε με γενναιότητα;
Πώς θα μετατρέψουμε την ήττα σε νίκη;
Πρόλογος: Χαρίδημος Τσούκας
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 400
Α΄ Έκδοση: 09/2017
Χριστιανές γυναίκες στην αγία τράπεζα
Μελέτες για την αναβίωση του θεσμού των Διακονισσών
«Δεν υπάρχει βιβλικός ή θεολογικός, κανονικός ή λειτουργικός, πατερικός ή ποιμαντικός λόγος που να δικαιολογεί την καθυστέρηση ή την παρεμπόδιση της πλήρους αποκατάστασης του παραδοσιακού θεσμού των διακονισσών από τη σύγχρονη Εκκλησία».
Οι μελέτες του ανά χείρας τόμου εξετάζουν από επιστημονική και εκκλησιαστική προοπτική τον θεσμό των διακονισσών της Εκκλησίας του Χριστού, τόσο κατά τους πρώτους όσο και κατά τους επόμενους αιώνες, καθώς και τις σύγχρονες αντιδράσεις και επιφυλάξεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών και άλλων χριστιανικών παραδόσεων.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται σύγχρονες ιστορικές μελέτες από ιστορικούς διεθνούς κύρους, οι οποίες φέρνουν στην επιφάνεια αρχαιολογικά ευρήματα που δίνουν στοιχεία σχετικά με την παρουσία γυναικών στην Αγία Τράπεζα και τον ρόλο τους στη λατρεία. Τα θεολογικά κείμενα επικεντρώνονται κατά κύριο λόγο στη διακονική φύση της χριστιανικής μαρτυρίας και της ιεροσύνης, η οποία παραθεωρήθηκε από αιώνες πατριαρχικής νοοτροπίας και θεσμικού κληρικαλισμού και τονίζουν ότι η Εκκλησία είναι ένα μυστήριο Ευχαριστίας και όχι μια πυραμίδα εξουσίας.
Χριστιανισμός και πολιτική
– Χριστιανική Πολιτική Παρέμβαση
– Χριστιανική Ριζοσπαστικότητα και Αριστερά
– Θεολογία και Οικολογία
Οφείλουμε να καταργήσουμε σαφές ότι ναι μεν απαιτείται στήριξη και αλληλεγγύη σε προσωπικό επίπεδο προς τους πάσχοντες αδελφούς και αδελφές μας, αλλά ταυτόχρονα είναι αναγκαίος ο αγώνας για μια δικαιότερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου κάθε ένας θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς. Μια κοινωνία που κανείς δεν στερείται και δεν υποφέρει.
Η αγάπη για τους χριστιανούς δεν είναι ακίνδυνος συναισθηματισμός ή επιφανειακή συμπάθεια, είναι δράση, έχει πρακτικά αντικρίσματα. Ευθύνη του χριστιανού είναι να μάχεται την αμαρτία, που δεν είναι μόνο ιδιωτικό γεγονός, ατομική υπόθεση αλλά και κοινωνική κατάσταση, που έχει μπολιάσει τους θεσμούς, νόμους και κοινωνικές δομές. Από την αμαρτία αυτή πρέπει οι κοινωνίες να απελευθερωθούν.
Χριστιανισμός της Ανατολής
Από την εκστατική πίστη στις κατηγοριοποιήσεις τού ορθού λόγου
Στην εδώ μελέτη επιχειρείται η “ένταξη” των θεωριών και της διδασκαλίας τού Χριστιανισμού τής Ανατολής σε ορισμένους κλάδους οι οποίοι προέρχονται από την περιοχή της Φιλοσοφίας. Καταρχάς, ορίζονται οι προκείμενες υπό τις οποίες θα αρθρωθεί η εν λόγω εξέταση καθώς και το ποία είναι η παρουσία τής Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας (και εν μέρει Επιστήμης) στις περιοχές τής, χαρακτηριζόμενης ως, Ελληνικής Πατερικής Θεολογίας. Επίσης, οι επεξεργασίες “φωτίζονται” και από ερευνητικά πονήματα της Νεώτερης και της Σύγχρονης χριστιανικής διανόησης. Υπό την εν λόγω οπτική, η μελέτη θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και ως κριτική. Η δομή της εγγράφεται στον κλάδο τής Συστηματικής Θεολογίας αλλά με σαφείς τις ενισχύσεις από την ιστορική ανάπτυξη του Χριστιανισμού. Τα κεφάλαια τα οποία περιλαμβάνονται στην εκτύλιξή της είναι τρία. Το πρώτο αναφέρεται στην «Μεταφυσική», το δεύτερο στην «Κοσμολογία» και το τρίτο στην «Επιστημολογία» και αναλαμβάνεται να δειχθεί το πώς λειτουργεί ή πρέπει να λειτουργεί η παρουσία τους στο Ορθόδοξο χριστιανικό πεδίο.
Χριστουγεννιάτικη θλίψη
Ο σημερινός άνθρωπος έχει κτίσει το σπίτι του χωρίς παράθυρα…
Δεν βλέπει και δεν περιμένει τίποτα έξω από τον εαυτό του και τον ατομικό του κόσμο. Το σπίτι του δεν αερίζεται και γι’ αυτό βρωμάει. Δεν βλέπει φως και δεν τρέφεται από πουθενά…
Το σκοτάδι που τον περιβάλλει είναι πιο βαθύ από τη σκοτεινή παραμονή Χριστουγέννων. Χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ένα τέτοιο σπίτι με τέτοια παράθυρα δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να διατηρεί την ελπίδα ότι κάποτε θα μπορέσει να δει τη λάμψη του Θεού μέσα στην καρδιά του…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 72
Β΄ έκδοση: 10/2010
Ψυχή που γεννήθηκε για ν΄αγιάσει
Ο ιεραπόστολος, λόγιος ασκητής και πνευματικός, Γέροντας Ευσέβιος Βίττης.
“Ω Κύριε Ιησού μου, πράε και ταπεινέ τη καρδία,
Σε παρακαλώ και Σε ικετεύω με όλη μου την καρδιά:
Από την επιθυμία να με εκτιμούν, ελευθέρωσέ με.
Από την επιθυμία να με αγαπούν, ελευθέρωσε με…”
Έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο μοναδικός Γέροντας Ευσέβιος ήταν ένας πολύεδρος αδάμαντας της αρετής, τον οποίο από όποια οπτική γωνία και αν τον κοίταζες αισθανόσουν θάμβος, τόλμησα να τον δω με τα μάτια της ψυχής μου και η ακτινοβολία του με θάμπωσε. Στην ιερή μνήμη του, έτσι θαμπωμένος, τόλμησα ο ανάξιος να καταθέσω αυτές τις σκέψεις νομίζοντας αφελώς ότι κάτι προσφέρω. Το έκανα, για να εξωτερικεύσω την ανάγκη μου να προσφέρω από το άντλημα της καρδιάς μου «ευσεβείας νάματα». Το έκανα ενθυμούμενος τις προσωπικές πνευματικές στιγμές μαζί του, διαβάζοντας τις επιστολές που μου έστελνε και συζητώντας με στενά πνευματικά του παιδιά, όπως τον γιατρό μας Η.Π. Ο Γέροντας δεν έχει ανάγκη προβολής ως ουρανοπολίτης, ούτε ήθελε προβολές και παρουσίες στην επίγεια ζωή του. Ζούσε στην αφάνεια και τον γέμιζε η πανταχού παρουσία του Κυρίου μας, το κάλλος της μορφής του οποίου τώρα απολαμβάνει με τα ίδια του τα μάτια. Εμείς, όμως, οι ζώντες, «οι περιλειπόμενοι», έχουμε ανάγκη να δροσισθούμε με νάματα σωτηρίας. Το άντλημά μου, δυστυχώς, είναι μικρό. Ίσως, όμως, δροσίσει κάποιες διψασμένες καρδιές, οδηγώντας τες στην πηγή της ζωής, τον Χριστό μας, που τόσο ο Γέροντας Ευσέβιος αγάπησε. Έτσι, δροσισμένες στο καύμα του σύγχρονου κόσμου, του κόσμου του αιώνος τούτου, του απατεώνος, ας ανάψουν ένα κερί στην μνήμη του και ας τον επικαλεσθοῦν στα προβλήματά τους ως «Πατερούλη του ουρανού».
Είπε ο π. Ευσέβιος: «Η αγάπη είναι η ζωή της καρδιάς μου. Ευχαριστώ τον Θεό, που μου έδωσε τις διάφορες ασθένειες να πονώ, για να καταλαβαίνω καλύτερα τους ανθρώπους που πονούν και υποφέρουν.»
Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του καρκινοπαθούς
Η εικοσιπενταετής και πλέον κλινική εμπειρία υποδοχής αιτημάτων αντιμετώπισης καρκινοπαθών στο δημόσιο νοσοκομείο μάς οδήγησε να συνδέσουμε την διαφορετικότητα της μορφής του εντοπισμένου σωματικού συμπτώματος με τα τρία επίπεδα εκδήλωσης της ύπαρξης: τις δράσεις του σώματος, τις σκέψεις και τα συναισθήματα του ανθρώπου.
Υποστηρίζεται μάλιστα σθεναρά ότι η προοδευτική κατάρρευση της άμυνας του ανοσοποιητικού συστήματος, ΑΠΣ, συνέπεια χρόνιου στρες, απώλειας, άγχους και κατάθλιψης συνιστούν προδιαθεσικούς παράγοντες νόσησης.
Εντάσσουμε τον καρκίνο στα ψυχοσωματικά νοσήματα διότι αφορά μια πρώιμη ναρκισσιστική διαταραχή. Το πρώιμο ανεπεξέργαστο ψυχικό τραύμα με τα χαρακτηριστικά του ξένου σώματος όπως απουσία, απώλεια, παραμέληση, κενό, αμφιθυμία, διαταραγμένη παρουσία της μητέρας, συνιστά ερεθιστικό παράγοντα που εγγράφεται σταθερά στη μνήμη του σώματος και καταναλώνει τον ψυχισμό.
Ο καρκίνος καλεί τον άνθρωπο τον οποίο επισκέπτεται, να επανεξετάσει τη σημασία και τη λειτουργία του προσβεβλημένου οργάνου. Θέτει ερωτήματα και επαναφέρει επιτακτικά τις επιλογές και τις προτεραιότητες του ανθρώπου για την σχέση του με το σώμα και το σύνολο του εαυτού: Είναι εν τέλει αυτές οι επιλογές υπέρ της ζωής ή υπέρ του θανάτου;
Ψωμί για το ταξίδι
Οδοιπορικό Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Σκέψεις του Αγίου Θεοφάνη του Έγκλειστου για την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έως και την Κυριακή του Θωμά.
Μετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη
Εξώφυλλο: Χαρτόδετο
Σελίδες: 176
Έκδοση Β΄