Άγιον Όρος. Το υψηλότερο σημείο της γης
Το Άγιον Όρος είναι τόπος ξεχωριστός. Η ιδιαιτερότητά του όμως δεν είναι ιδιορρυθμία. Απλώς είναι μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δικαιολογεί την μυστική διαφορετικότητα των τρόπων, της ζωής, του πνεύματος. Το περιβάλλον, η φύση, τα κειμήλια, ο χρόνος, οι συνήθειες, η μορφή της λατρείας γεννούν ένα μοναδικά θαυμαστό δημιούργημα που λέγεται “αγιορείτης μοναχός”. Η φυσικότητα της ζωής, η αυθεντικότητα της πίστεως, η πηγαιότητα των αισθημάτων, η υπερβατικότητα των εκφράσεών του σε κάνουν να νοιώθεις κοντά του, διαφορετικός αλλά συγγενής, ανθρώπινος αλλά με θεϊκές προοπτικές, μικρός αλλά παρηγορημένος, με δέος αλλά οικείος. Δίπλα του συγχωρείς, πιστεύεις, παραμυθείσαι, ελπίζεις. Ζεις τη θεϊκή εμπειρία, την αιωνιότητα, το θαύμα, τη χάρη του Θεού. Δίπλα του ποθείς την αγιότητα. Τον βλέπεις. Κυριαρχείται από την «καινότητα της γνώσεως», χρησιμοποιεί την διάλεκτο των «έτερων γλωσσών», αξιούται του «μυστικού θεάματος» και απολαμβάνει τα «ξένα ακούσματα». Δίπλα του ζεις. Στο Άγιον Όρος ζεις το άγιο Πνεύμα. Ακόμη και σήμερα…
Έκδοση 9η
Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την αγάπη!
Η αγάπη είναι, η ζωή και η ζωή έχει αξία όταν βιώνεται σαν αγάπη. Οι εγωισμοί, ο φθόνος, οι ιδιοτροπίες, που διώχνουν την αγάπη απ’ την καρδιά μας, είναι βαρύτατες αρρώστιες, που αν δεν τις θεραπεύσουμε έγκαιρα, θα μας οδηγήσουν στον θάνατο. Η ζωή μας βέβαια, δεν είναι στα χέρια μας, είναι στα χέρια του Θεού. Μέχρις ότου όμως ο Θεός αποφασίσει για τον καθένα μας, η ζωή του διπλανού μας είναι ευθύνη δική μου και δική σου…
Εύχομαι να ζήσετε και να ζείτε, να ζει η αγάπη στην καρδιά σας, να νιώθετε αυτό που ο Θεός μας έκανε: “αλλήλων μέλη”! Να ξέρετε ότι πάντα πρέπει να μας νοιάζει ό, τι γίνεται δίπλα μας, όχι από περιέργεια αλλά από αγάπη. Και να δίνετε τη δυνατότητα στον κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο διπλανό σας να μπορεί, όσο εξαρτάται από σας, να παλέψει γι’ αυτό το δώρο του Θεού, που είναι η ζωή, για να το ζήσει κι αυτός, με τη δική σας την αγάπη και με την αγάπη των άλλων.
Έντεκα λόγοι ελπίδας και πατρικής αγάπης, από τα χείλη ενός φωτισμένου ιεράρχη!
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος
Την έκδοση χαιρετίζει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος
Η αλήθεια που θα ήθελες ν΄ ακούσεις για καθημερινά θέματα
Στις 30 Νοεμβρίου του 1999 ο διευθυντής του τμήματος ίντερνετ της Εκκλησίας της Ελλάδος παρακάλεσε ένα συνεργάτη ένα συνεργάτη του να τον βοηθήσει στην διατύπωση απαντήσεων σε ερωτήσεις που υπέβαλαν στην Εκκλησία για ποικίλα θέματα διάφοροι χριστιανοί. Ο συνεργάτης απεδέχθη και μέχρι το 2002 που έληξε η επιστράτευσή του σε αυτή την απασχόληση συνέταξε εκατοντάδες απαντήσεις. Πρόσφατα τις βρήκε σε ένα συρτάρι του γραφείου του και αφού τις ερεύνησε διαπίστωσε ότι πολλές εξακολουθούν να έχουν και σήμερα ενδιαφέρον. Ξεχώρισε τις πιο ενδιαφέρουσες και σκέφτηκε ότι θα ήταν χρήσιμο να δημοσιευθούν προς εξυπηρέτηση των ενδιαφερομένων χριστιανών. (από τον πρόλογο)
Η Παναγία ταξιδεύει με τα παιδιά
Η Παναγία, η Θεοτόκος Μαρία, η μητέρα του Χριστού είναι το κεντρικό πρόσωπο αυτού του βιβλίου.
Ένα βιβλίο για όλα τα παιδιά, που με μυθιστορηματικό τρόπο εξιστορεί τη ζωή της Θεοτόκου στη γη, από τη Σύλληψη έως τη Μετάστασή της.
Ήρωες της ιστορίας είναι οκτώ παιδιά, που όλοι έχουν ονόματα της Παναγίας. Η Μαρία και ο Μάριος, η Δέσποινα, ο Βαγγέλης και η Ευαγγελία, ο Παναγιώτης και η Παναγιώτα είναι παιδιά-μικροί ήρωες του βιβλίου που κρατάς στα χέρια σου. Τα ονόματα αυτά είναι ο συνδετικός κρίκος της παρέας.
Βρίσκονται σε ένα πλοίο και ταξιδεύουν στο Αιγαίο Πέλαγος. Η συζήτηση οδηγεί τους φίλους να ανακαλύψουν μια μεγάλη αλήθεια στη ζωή τους: ότι η Μητέρα του Χριστού, η πιο σπουδαία απ’ όλους τους Αγίους, δεν είναι απλά ένα ιστορικό πρόσωπο του παρελθόντος. Είναι η γέφυρα που μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό και βρίσκεται καθημερινά ανάμεσά μας.
Μέσα από τις βιωματικές ιστορίες των ηρώων το παρελθόν γίνεται παρόν και ο αναγνώστης ταξιδεύει με σκοπό να φτάσει στο πιο γαλήνιο κι απάνεμο λιμάνι που δεν είναι άλλο από την αγκαλιά της Παναγίας.
Tα παιδιά συμμετέχουν στο ταξίδι αυτό μέσα από τα κείμενα και τις εικόνες, και καλούνται να γνωρίσουν καλύτερα την Παναγία, η οποία είναι η μητέρα όλων των χριστιανών.
Μαζί με τους ήρωες θα ανακαλύψουν πολλούς τρόπους για να είναι κοντά στην Παναγία αλλά κι Εκείνη να παραμένει πάντα δίπλα τους.
Λόγοι Ασκητικοί
Η μελέτη των Ασκητικών Λόγων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το περιεχόμενό τους αφορά τα μυστήρια του Θεού, στα οποία φτάνουν όσοι αξιώνονται από τον Χριστό. Η νέα αυτή μετάφραση μας δίνει τη δυνατότητα να προσπελάσουμε ένα κείμενο, που έχει τριπλή δυσκολία: στη γλώσσα, στη σύνταξη και στο λεξιλόγιο. Η μετάφραση επιλύει την τριπλή δυσκολία, με ένα κείμενο όμορφο, που μας ελκύει στην ανάγνωσή του. Οι δύο φιλόλογοι και μεταφραστές (Γιώργος Πινακούλας και Δημήτρης Κουτσούγερας) κοπίασαν για να δώσουν στη γλώσσα μας το λαμπρό έργο ενός ασκητού της σχεδόν εξαφανισμένης Εκκλησίας της Ανατολής, στο οποίο οι Πατέρες μας αναγνώρισαν τον εαυτό τους.
Εισαγωγή: π. Αντώνιος Πινακούλας
Μεταγραφή στα Νεοελληνικά: Γιώργος Πινακούλας, Δημήτρης Κουτσούγερας
Νίκη Χριστού παγκόσμιος
Ακολουθία πάντων των εν τω εικοστώ αιώνι διαλαμψάντων Αγίων
Οι εκδόσεις ΑΘΩΣ παρουσιάζουν το σημαντικό πόνημα της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού Κύπρου που περιλαμβάνει συνοπτικά βιογραφικά στοιχεία των σημαντικοτέρων αγίων του 20ου αιώνα καθώς και ακολουθία προς τιμήν τους. Οι συγγραφείς σημειώνουν: Η παγκόσμιος νίκη του Χριστού, η οποία διαιωνίζεται στην ιστορία είναι μεγαλύτερη από αυτή των κοσμοκρατόρων. Η νίκη του Χριστού, όπως διαγράφηκε στην δική Του ζωή και στη συνέχεια στη ζωή όλων των αγίων Του έγκειται στην εκούσια παράδοση στον θάνατο, στην ήττα κατά την εγκόσμια αντίληψη. Η ιστορία το απέδειξε επανειλημμένως στο παρελθόν, το απέδειξε όμως εναργέστερα κατά τον τελευταίο αυτόν αιώνα, ότι ανάλογη προς το μέγεθος της παγκόσμιας καταστροφής, αναδεικνύεται και η δοξασμένη νίκη της Εκκλησίας. Διότι ακριβώς κατ΄ εκείνη την ώρα που οι πύλες του Άδου διανοίγονται για να καταπιούν την Εκκλησία, η βασιλεία των ουρανών ανοίγει τις δικές της πύλες για να υποδεχθή τον στρατό των αληθινών ανθρώπων, των αγίων.
Ο άγιος Παΐσιος κάτι θέλει να μας πει…
Είδα τη σαύρα να κάνει μετάνοια.
Άκουσα τον βάτραχο που κόαζε δοξολογικά.
Γεύτηκα λουκούμια από μια ανθισμένη «λουκουμιά».
Παρατήρησα τα μυρμήγκια που νήστευαν.
Χάιδεψα τον κοκκινολαίμη που έγινε υποτακτικός.
Έψαλα «Χριστός Ἀνέστη» συντροφιά με τα αηδόνια.
Αφουγκράστηκα τη σιωπή της προσφοράς.
Μίλησα με τον ασύρματο της προσευχής.
Ένιωσα τη μυρωμένη αγάπη.
Γνώρισα τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη!
Μια μοναδική παρουσίαση του βίου του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου για παιδιά από 9 ετών.
Το δώρο της εφηβείας
H εφηβεία για το παιδί είναι το βιολογικό δώρο της ζωής σε ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα, να μπορέσει να διεκδικήσει και να κατακτήσει κάποια στιγμή τη διαφορετικότητα της μοναδικής του αλήθειας και ελευθερίας. Είναι βιολογικό δώρο γιατί δίνεται ανεξάρτητα από τις συνθήκες που θα επικρατήσουν γύρω του και γιατί θα το βρει δίπλα του ανεξάρτητα από τη θεωρία και την κοσμοαντίληψη που ακολούθησαν οι γονείς του. Ουσιαστικά για πρώτη φορά, δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ομολογήσει ότι γοητεύεται και από πράγματα έξω από αυτά που του είχαν δοθεί στην παιδική του ηλικία.
Η εφηβεία αποτελεί ταυτόχρονα δώρο προς τους γονείς και το οικογενειακό σύστημα και κατ’ επέκταση προς την κοινωνία, γιατί για πρώτη φορά δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να τολμήσει με έναν νέο τρόπο να σχετιστεί με εκείνα τα τείχη ασφάλειας και εξάρτησης που του έχουν δοθεί από το οικογενειακό του σύστημα: ενώ ως παιδί σχετιζόταν μαζί τους μέσα από μια παθητική θέση απολαβής, τώρα μπορεί να τολμήσει για πρώτη φορά να τα ραγίσει και να τολμήσει, μέσα από αυτές τις ρωγμές, τις χαραμάδες ή ακόμα και τις τρύπες και διεξόδους που θα δημιουργηθούν στα τείχη, να δει τον άλλο, τον ξένο, αλλά και τον δικό του άλλο εαυτό και τον δικό του νέο πιθανώς ενήλικα εαυτό. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, έχουμε μια διαδικασία στην οποία αξιοποιούνται ξανά τα τείχη, αλλά με μια άλλη μορφή. Τα γκρεμίσματα από αυτά τα τείχη μπορεί να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για μια διεργασία που λέγεται ουσιαστικά αυτονόμηση και τελικά ενηλικίωση…
Το κλειδί
Κανείς δεν ήξερε,
κανείς δεν φανταζόταν
πως τούτο το σεργιάνι
δίπλα στο κύμα,
που κάθε απόγευμα
έκανε η γιαγιά Δωρούλα
και η μικρή Δέσποινα,
ήταν ένα ολάκερο ταξίδι.
Ένα ταξίδι, που έφτανε ως απέναντι, στην πατρίδα τους,
τη Μικρά Ασία…
Φωνή αύρας λεπτής
Το βιβλίο αυτό σε μια πρώτη ανάγνωση μοιάζει να μιλά για το Άγιον Όρος. Το Άγιον Όρος σε μια πρώτη επίσκεψη μοιάζει να μαρτυρεί για τον μοναχισμό. Και κατά την περιγραφή της εμφάνισης του Κυρίου στην Παλαιά Διαθήκη ο δυνατός άνεμος, ο σεισμός και η φωτιά δεν αποκαλύπτουν Εκείνον, απλά προπορεύονται του ερχομού Του. Ο Κύριος βρίσκεται στο απαλό αεράκι, στη «φωνή αύρας λεπτής». Και το βιβλίο αυτό δεν μιλά για το Άγιον Όρος, αλλά για τη «λεπτή αύρα» που πνέει εκεί και για τη «φωνή» που αντηχεί και μαρτυρεί τον Κύριο.
Η έκδοση αυτή δεν επιχειρεί να προτρέψει τον αναγνώστη προς το Όρος, αλλά να τον υποψιάσει για το Άγιον…
Τα έξι κείμενα του βιβλίου αυτού εξηγούν το πως το μοναχικό ήθος παραπέμπει στο ήθος του Σταυρού και επεκτείνονται στην ψηλάφηση λεπτών εσωτερικών κινήσεων που μας αξιώνουν να αντικρίζουμε την πνευματική μας ζωή ως όρος άγιον προς ανάβαση.
Έκδοση Β΄: Ιούλιος 2019