Εόρτια Ποιμαντικά Μηνύματα

Συμπληρώθηκαν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια ἐπισκοπικῆς διακονίας. Δοξάζω γι ̓ αὐτό τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ μέ τήν καρδιά μου πλημμυρισμένη ἀπό εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία. Ἐπιλογή μου ὅλα αὐτά τά χρόνια ἦταν νά παραμείνω ἐν μέσω τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τῶν ἀδελφῶν μου χριστιανῶν «ὡς ὁ διακονῶν» (Λουκ. 22, 27).
Δέν πρόκειται νά προβῶ σέ ἀπολογισμούς ἤ νά ἀποτιμήσω τήν ἐπισκοπική διακονία μου. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «Οὕτω καί ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τά διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοι ἐσμέν, ὅτι ὅ ὀφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17, 10), μέ συνεῖχε πάντα. Τήν εὐφρόσυνη ἐπέτειο τῶν εἴκοσι ἐτῶν ἐπισκοπικῆς διακονίας συνοδεύει ἡ παρούσα ἔκδοση τῶν ἑορτίων μηνυμάτων μου τῆς δεύτερης δεκαετίας.
Ἀποτυπώνουν τά αἰσθήματα πού γεννοῦσαν στήν ψυχή μου οἱ κορυφαῖοι σταθμοί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἑορτολογίου καί τά ὁποῖα ἐπιθυμοῦσα νά μεταδώσω καί στούς ἀδελφούς μου «διά χάρτου καί μέλανος» (Β ́ Ἰω. 12). Συγκεντρωμένα ἐδῶ, σέ μορφή βιβλίου, γίνονται πιό προσιτά στούς κληρικούς καί τούς χριστιανούς μας πρός τούς ὁποίους ἀπεστάλησαν, ἐπωφελῆ δέ, ἴσως, καί γιά ὅσους θά προσφύγουν στίς σελίδες του. Τό εὔχομαι ἀπό καρδιᾶς.

Συμεών, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης

Eύθυμα κείμενα για το ήθος και τη θρησκευτικότητα που ξεγελούν τον εαυτό τους

Είναι δυνατόν να μιλήσει κανείς με τρόπο αστείο για πράγματα πολύ σοβαρά; Επιτρέπεται να θεολογείς χαριτολογώντας και να υπαινίσσεσαι τις παθογένειες του εκκλησιαστικού χώρου με χιουμοριστικές ιστορίες; Από την εποχή του Αρχίλοχου και του Αριστοφάνη μέχρι τις πιο λαμπρές στιγμές της σύγχρονης σάτιρας έχουμε πάμπολλα παραδείγματα όπου σοβαρά ζητήματα της κοινωνίας σχολιάστηκαν με τρόπο διασκεδαστικό, ρίχνοντας μια πιο ανάλαφρη ματιά στις στενάχωρες αποκλίσεις της ανθρώπινης πεπτωκυίας φύσης.
Όταν η σάτιρα δεν είναι προσβλητική και χυδαία και το χιούμορ έχει σκοπό να θυμίσει τις πλάνες μας κι όχι να κρίνει δηκτικά, μπορεί να μας ευαισθητοποιήσει να καταλάβουμε «τα δικά μας πταίσματα και να μην κατακρίνουμε τον αδελφό μας», και να έχουμε ματιά αγαπητική πάνω στους άλλους, αφού έχουμε καταλάβει κι εμείς οι ίδιοι πόσο αδύναμοι είμαστε.
Κέντρο της πνευματικής ζωής είναι η αυτογνωσία που οδηγεί στην μετάνοια, κι όπως λέει ο Όσιος Ισαάκ ο Σύρος, «σε κάθε βήμα που κάνεις να εξετάζεις αν βαδίζεις στην οδό ή μήπως παρεξέκλινες απ’ αυτήν και βαδίζεις σε κανένα μονοπάτι έξω από αυτή». Αυτά τα μονοπάτια που μας ξεστρατίζουν ψηλαφούν οι συγγραφείς του βιβλίου, μας ψυχαγωγούν και μας υποδεικνύουν πως πρέπει διαρκώς να αυτοεξεταζόμαστε…

Κείμενα συνοδοιπορίας με τον Χριστό

Συχνά λέμε ψέματα στόν ἑαυτό μας, προσπαθώντας νά ὡραιοποιήσουμε τή λάθος ἐπιλογή. Μιλᾶμε συνέχεια γιά τό πόσο σημαντικό εἶναι νά εἶσαι ὁ ἑαυτός σου τήν ἴδια στιγμή πού, οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς, ὑποδυόμαστε κάποιον ἄλλο. Ἀπό τά πιό ἁπλά πράγματα, ὅπως τό ντύσιμο, τά μέρη πού βγαίνουμε, οἱ σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους μέχρι τά πιό σημαντικά, ὅπως τά ἰδανικά καί οἱ ἀξίες τῆς πίστης μας… τό νά μήν εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας εἶναι ἀρκετά σύνηθες. Εἶναι ὅμως καί πολύ ἐξοντωτικό.

Τό καλύτερο δῶρο πού μποροῦμε νά κάνουμε στούς ἑαυτούς μας εἶναι νά εἴμαστε αὐθεντικοί. Ἄς διανύσουμε τό δικό μας σταυροδρόμι κι ἄς ἀποθέσουμε τόν δικό μας θησαυρό, κοιτώντας πάντοτε ψηλά στόν οὐρανό! Τότε θά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ ψηφίδες τῆς ζωῆς μας εἶναι ἐκεῖνες πού θά μᾶς βοηθήσουν στό νά δημιουργήσουμε τό πιό ὄμορφο ψηφιδωτό στόν οὐρανό.

Τά κείμενα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι ἱστορίες πού βίωσα καί ἄκουσα. Ὅ,τι κατάφερε νά μέ κάνει νά νιώσω ἄνθρωπος. Ὅ,τι κέρδισε τό ἐνδιαφέρον μου, ὅ,τι μέ ἀνέβασε κι ὅ,τι μέ ἔριξε. Σέ ὅ,τι ἔδωσα δύναμη νά ἐξουσιάσει τά συναισθήματά μου. Σκέψεις κι ἀπόψεις μιᾶς ἄλλης στιγμῆς, ἑνός ἄλλου ἑαυτοῦ στόν ὁποῖο ὅμως εὔκολα μπορεῖς νά γυρίσεις, νά θυμηθεῖς…
Κάθε κείμενο ἔχει ὡς βασικό συστατικό τόν πόνο ἤ τή χαρά – τή δική σου ἤ τοῦ ἄλλου. Καί δέν εἶναι τά λόγια του πού ἐκφράζονται, ἀλλά τά συναισθήματά του.
Ὡστόσο πίσω ἀπ’ ὅλα αὐτά παραμένεις ἐσύ. Κι αὐτό πού εἶσαι, κανένα κείμενο δέν μπορεῖ νά τό καταγράψει ὁλοκληρωτικά, παρά μόνο οἱ ΨΗΦΙΔΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ…Γιατί μόνο ἐκεῖ ἀνήκεις, ἀνήκουμε ὁλοκληρωτικά!