Μάξιμος
H ιστόρηση του βίου ενός ξεχωριστού ανθρώπου. H ταραγμένη εποχή του, οι δύσκολες ημέρες και η φωτεινή του προσωπικότητα. Ακροθιγώς οι θέσεις του, που εύκολα αναγνωρίζονται ως απαντήσεις στην υπαρξιακή αγωνία των ημερών μας. Η διεισδυτική του ματιά στον κόσμο και τον άνθρωπο. Η ηρωική του αντίσταση απέναντι σε μια πανίσχυρη εξουσία, για την εδραίωση της αλήθειας. Το αβάσταχτο μαρτύριό του… Οι αγώνες, οι νίκες, η ηθική πτώση και συγχρόνως το μεγαλείο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας της ιστορίας μέσα από μια προσωπική μαρτυρία αγάπης…
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 240
Α΄ έκδοση: 11/2009
Μάχη καταλλαγής
Άνθρωπος, συνάνθρωπος, Θεάνθρωπος, στις αρένες της θέωσης
Η πορεία του ανθρώπου προς τη θέωση συνιστά έναν αδυσώπητο αγώνα, μια δύσβατη πορεία, ένα ισόβιο εσωτερικό μαρτύριο ή ένα διαρκή αόρατο πόλεμο που εξωτερικεύεται σε εκούσα ασκητικά γυμνάσματα. Ωστόσο, εκείνο που αποσιωπάται ή λησμονείται είναι πως όλες αυτές οι πραγματικές ή συμβολικές μάχες δεν είναι μάχες για επικράτηση. Είναι μάχες που δίνει ο πιστός, σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο, για να χτίσει ή να αποκαταστήσει την ενότητα με τον εαυτό του, με τους άλλους και κυρίως με τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Ιησού Χριστό. Αυτό που εμπνέει και ενορχηστρώνει τους αγωνιζόμενους που πάσχουν για την απόκτησή της. Προσεγγίζοντας συγκεκριμένα, ιστορικά και επώνυμα, παραδείγματα ο παρών τόμος αναδεικνύει διαφορετικές εκδοχές αγιότητας ως κατορθώματα συμφιλίωσης, καταλλαγής, ειρήνης και ενότητας.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 328
Α΄ Έκδοση: 03/2018
Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος
Ιστορίες και αφηγήσεις για το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων το 1821
Ενενήντα έξι ιστορίες και αφηγήσεις ξεδιπλώνονται κάτω από τη σημαία του Σταυρού για να μεταφέρουν ηρωικές πράξεις με τη χάρη του Αγιασμού στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Ο ελληνικός λαός σφυρηλάτησε την εθνική του συνείδηση με το μπόλι του άδολου θρησκευτικού του συναισθήματος, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, μάχη με τη μάχη, αλλά πάνω στο αμόνι της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Ο σταυρός γίνεται σπαθί, οι εικόνες μπαϊράκια πίστης, που ανοίγουν το δρόμο. Οι ατομικές προσευχές μετατρέπονται σε συλλογικά τραγούδια πολεμικά, τα θαύματα σε διεξόδους ελπίδας, τα ευαγγέλια γίνονται διακηρύξεις εθνικής ύπαρξης, οι αγιασμοί
σώμα και αίμα των μαχών, μια μετάληψη λευτεριάς, για να σηκωθεί ο ελληνισμός λίγο ψηλότερα, να σταθεί ισότιμα δίπλα στα άλλα έθνη του κόσμου. Με του Θεού τη δύναμη και του Χριστού την Πίστη, στοιχεία αυτοπροσδιορισμού, το υπόδουλο Έθνος διακηρύσσει την απόφασή του να ζήσει ξανά ελεύθερο μαχόμενο υπέρ Πατρίδας και Πίστεως, εκεί που το ένα συνυφαίνεται με το άλλο και το τροφοδοτεί.
Πρόλογος : Χρίστος Γ. Ρώμας
Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος
Από τον Μακεδονικό αγώνα στη Μικρασιατική Καταστροφή
Στα επιφανή και ιδιαίτερα προβεβλημένα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής ανήκει και ο ιεράρχης της πολύκλαυστης και δοξασμένης πρωτεύουσας της Ιωνίας, Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης (1867-1922). Ο νέος ιερομάρτυρας της Εκκλησίας υπήρξε μια εξέχουσα και χαρισματική προσωπικότητα των αρχών του 20ου αιώνα. Αν και έζησε όλα τα χρόνια της ζωής του εκτός Ελλάδας, αναδείχθηκε σε μια φλογερή φυσιογνωμία του Ελληνισμού που ζούσε και άκμαζε στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ζωή του Χρυσοστόμου Σμύρνης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυθιστορηματική. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τρίγλια της Μικράς Ασίας, σπούδασε και ανδρώθηκε πνευματικά στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, υπηρέτησε στην Πατριαρχική Αυλή της Κωνσταντινούπολης ως Μέγας Πρωτοσύγκελλος, ενώ λίγο αργότερα χρημάτισε Μητροπολίτης Δράμας και έπειτα Μητροπολίτης Σμύρνης.
Εξεμέτρησε το ζην σε ηλικία μόλις πενήντα πέντε ετών, γνωρίζοντας βίαιο και φρικτό θάνατο στα χέρια του τουρκικού όχλου της Σμύρνης, κάτι που επιβεβαιωμένα θα μπορούσε να είχε αποφύγει. Με το εκούσιο μαρτύριό του ο Χρυσόστομος Σμύρνης έγινε μιμητής των μαρτύρων της πίστεως και της ελευθερίας…
Μια μέρα στον βυθό!
Τι συμβαίνει μια μέρα στον βυθό όταν ένα καινούργιο ψάρι προσπαθεί να μπει στην παρέα που έχουν ήδη οι γοργόνες και τα ψαράκια;
Γιατί κρύβονται κάθε φορά που τους πλησιάζει; Φταίει το περίεργο, Μεγάλο ψάρι, ή μήπως έχουν αποφασίσει πως δεν θέλουν άλλους στην παρέα τους; Ποιος είναι ο ρόλος της Σοφής γοργόνας; Ποια συμβουλή τους είχαν δώσει οι Νεράιδες και πώς θα βεβαιωθούν ότι είχαν δίκιο;
Τι θα συμβεί στη Μικρή γοργόνα και πότε η παρέα θα καταλάβει τι θέλει το Μεγάλο ψάρι; Τι θα έχει γίνει ως το βράδυ και πώς θα είναι η επόμενη μέρα στον βυθό;
Μία υπόσταση, Δύο φύσεις
Τρία κείμενα για το πρόσωπο του Χριστού
Οι έννοιες του «προσώπου» και της «υπόστασης» αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του θεολογικού οικοδομήματος του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού. Στα τρία κείμενα που μεταφράζονται και σχολιάζονται στον παρόντα τόμο, ο συγγραφέας αναλύει απλά, εύληπτα και μεθοδικά τον τρόπο σύστασης των εννοιών «υπόσταση» και «πρόσωπο» σε αντιθετική διαστολή με τις έννοιες «φύση» και «ουσία», έννοιες που αποτέλεσαν εφαλτήριο για συγκρούσεις και αιρετικές αποκλίσεις στους κόλπους της Εκκλησίας. Έχοντας ως αφετηρία την αρχαιοελληνική λογική σκέψη, όπως, ωστόσο, αυτή η σκέψη μεταπλάθεται στο περιρρέον κλίμα του εκκλησιαστικού σώματος, ο συγγραφέας κατορθώνει ένα ελληνικό διάβασμα του Αριστοτέλη αλληλοπεριχωρώντας τη χριστιανική παράδοση με την αρχαιοελληνική σκέψη.
Εισαγωγή-Μετάφραση-Σχόλια: Πλεξίδας Ιωάννης
Μικρές ανάσες
Σε μια εποχή που ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα…
Ανάμεσα σε υπερβολικές πληροφορίες που διαρκώς μας υπερβαίνουν, η δυνατότητα να σταματάει ο χρόνος ώστε να επιτρέπονται οι εσωτερικές διεργασίες… μικρές ανάσες.
Μόνοι ανάμεσα σε απρόσωπα πλήθη… όταν η πρώτη ανάγνωση βιώνει τον άλλο ως αντίπαλο, οι συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, η αλήθεια σου, η αλήθεια μου, η αναμέτρηση που οδηγεί στην αλληλεπίδραση, η ομορφιά της συνάντησης…
…μικρές ανάσες
Οι ρωγμές στην παγιωμένη απογοητευτική αντίληψη για τους άλλους, οι ανατροπές των μίζερων προβλέψεων, οι ανατροπές των αυτονόητων που εγκλωβίζουν…
…μικρές ανάσες…
Οι συνδέσεις με το παρελθόν που εξηγούν τα δυσνόητα του παρόντος, διαψεύδουν το πεπρωμένο κι ελευθερώνουν τις επιλογές…
…μικρές ανάσες
Οι εσωτερικές διαδρομές
Οι διορθωτικές κινήσεις
Οι μάχες οι αναίμακτες…
…μικρές ανάσες
η ελαφράδα μέσα στη σοβαρότητα
η σοβαρότητα μέσα στην ελαφράδα
Μικρός οδηγός ζωής
Η διαθήκη ενός συνηθισμένου ανθρώπου.
Σήμερα δεν χρειαζόμαστε μορφωμένους, χρειαζόμαστε Μύστες! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε φιλοσόφους, χρειαζόμαστε Σοφούς! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε θεολόγους, χρειαζόμαστε Αγίους! Μα πριν απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε Ανθρώπους! Με στοχασμό και μ’ όνειρο ο παλιός μου συμμαθητής υφαίνει αυτόν τον πολύτιμο Μικρό Οδηγό, που συν-κινεί την ψυχή μας να επιστρέψει γυμνή και ανάλαφρη στο πρώτο της σταυροδρόμι. Μέσα από το διάλογο που ανοίγει μεταξύ του αναγνώστη και του εαυτού του, μας ενεργοποιεί, μας κάνει να σκεφτόμαστε τρόπους που δικαιώνουν την Ύπαρξη, μας εμψυχώνει να διώξουμε από μέσα μας τη λάσπη του σύγχρονου τρόπου ζωής, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα στάση απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το ταξίδι στο οποίο ο φίλος μου μας έκανε συνοδοιπόρους, δεν τελειώνει εδώ, αφού το μυστήριο και η έκσταση της συνάντησης με το φως θα συνεχίζει να μας έλκει όλους… Χρήστος Πλατανίτης
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 196
Β΄ έκδοση: 03/2009
Ο Άγιος Φωκάς ο Σινωπεύς
Ένας άγιος για τον οποίο αναφέρεται ότι η φήμη του στη Ρώμη ήταν αντίστοιχη αυτής των αποστόλων Πέτρου και Παύλου και που αποκαλείται από τον άγιο Γρηγόριο Ναζιανζηνό «αδερφός» του απόστολου Πέτρου. Σε όλη την πρώτη χιλιετία του χριστιανισμού οι ναυτικοί επικαλούνταν και τον άγιο Φωκά ως προστάτη τους. Μερικές φορές οι καπετάνιοι που είχαν αποκοιμηθεί στο τιμόνι τον έβλεπαν να τους ξυπνάει. Άλλες φορές τέντωνε τα σχοινιά, έφτιαχνε τα πανιά και επέβλεπε από την πλώρη ώστε να μην προσκρούσουν τα πλοία τους στα βράχια. Έτσι προέκυψαν τα πολυάριθμα εκκλησάκια και τα τοπωνύμια προς τιμήν του σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες στο Αιγαίο και τον Εύξεινο Πόντο. Στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία ο Ιωάννης Χρυσόστομος εκφώνησε λόγο για τον άγιο Φωκά, υπήρχε επίσης μία σημαντική μονή στο όνομά του.
Με το ανά χείρας βιβλίο επιχειρείται για πρώτη φορά συστηματική καταγραφή και ανάλυση των σχετικών με τον άγιο Φωκά αγιολογικών πηγών. Γίνεται λόγος για την τιμή που του απέδιδαν οι πιστοί, κατά κύριο λόγο ως προστάτη των ναυτικών και των κηπουρών. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα ιστορικά στοιχεία, αλλά και τα πορίσματα της νεότερης αρχαιολογικής έρευνας, για τους ναούς και τις μονές με το όνομα του αγίου στην Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθεται μία σύντομη και αυτοτελής μελέτη για τον άγιο Αθανάσιο Δαιμονοκαταλύτη που μόνασε στην μονή του Αγίου Φωκά της Τραπεζούντας.
Ο αναμενόμενος άγιος βασιλεύς Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων
Ο αυτοκράτωρ της Νίκαιας Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης εν ζωή θεωρήθηκε άγιος, ονομάσθηκε Ελεήμων, γράφτηκαν θαύματά του και ο Βίος του, και συντέθηκε βυζαντινή Ακολουθία που για πρώτη φορά εκδίδουμε εδώ. Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη μονογραφία στα ελληνικά γύρω από τα αγιολογικά και υμνογραφικά κείμενα που αφορούν στον Βατάτζη.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 156
Α΄ έκδοση: 06/2016
Ο γητευτής των ανθρώπων
Μάης του ’68 στο Παρίσι. Ο ήρωας, ένας Έλληνας φοιτητής, εμπνευσμένος ζωγράφος, ζει την απογείωση ενός φλογερού έρωτα και μιας αυθόρμητης επανάστασης. Ώσπου, στο ψυχορράγημα του Μάη, ήλθε εν ριπή οφθαλμού η ανατροπή κι έγινε αθέλητος θύτης σ’ ένα φονικό που σφράγισε τη ζωή του. Αναζήτησε την αλήθεια κι εκείνη τον απελευθέρωσε. Ύστερα τη μεταλαμπάδευσε και στους άλλους. Άγρευε ανθρώπους που αλιεύονταν στη σαγήνη της ανδρείας ψυχής του, της μακρόθυμης και φωτεινής. Τους τύλιγαν, σαν αόρατα μαγνάδια, με γητειές ανομολόγητες, το λαμπερό του πρόσωπο, η γαλήνια, ιλαρή, διαλλακτική και προσηνής του παρουσία, η γενναιοφροσύνη κι η ανιδιοτέλειά του, ο όλος άνθρωπος που είχε γίνει ένσαρκη αγάπη. Ξεκίνησε ως θηρευτής της ηδονής, πέρασε μέσα από το καμίνι της ενοχής, από την κόλαση του πόνου, κι έγινε ο γητευτής.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 200
Β΄ έκδοση: 2008
Ο έξω χρόνος και ο μέσα καιρός
Επαγρυπνώντας για τα καίρια
Χρόνος είναι αυτό που υφιστάμεθα. Καιρός είναι αυτό στο οποίο το μετατρέπουμε.
Κάποια από τα κείμενα του βιβλίου αυτού επεξεργάζονται πτυχές που μάς επιβάλλονται, που ξεδιπλώνονται παρά τη θέλησή μας, των οποίων δεν διατηρούμε τον έλεγχο. Είναι τα γεγονότα, οι τάσεις, τα ρεύματα. Η ιστορία του κόσμου.
Άλλα αναλύουν τις εσωτερικές μας διεργασίες, το πώς προσλαμβάνουμε τα ερεθίσματα, τα ψυχικά ποτάμια τα οποία εκβάλλουν στις εξελίξεις και ενίοτε τις επηρεάζουν. Με άλλα λόγια, την προσωπική μας πνευματική ιστορία.
Η διαλεκτική του ‘μέσα’ και του ‘έξω’ είναι αδιάκοπη και καλεί σε διπλή επαγρύπνηση. Ως πολίτες του κόσμου αξιολογούμε και τοποθετούμαστε. Ως ψυχικά όντα, πολλώ δε μάλλον ως πιστοί, βιώνουμε και μεταποιούμε. Αμφότερα είναι πεδία αγώνα και αγωνίας. Τα κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν εδώ διαφέρουν στη θεματική, στην εποχή που πρωτοεμφανίσθηκαν, και στον βαθμό δυσκολίας. Τα ενώνει όμως η κοινή έγνοια για τη μετατροπή του χρόνου και κατάλληλο καιρό.
Ο Κινέζος, ο Θεός και η Μοναξιά
Υπάρχει μέσα μας ένα μικρό παιδί. Όσο μεγαλώνουμε, το μασκαρεύουμε. Του αλλάζουμε το πρόσωπο και του δίνουμε μία όψη και μια μορφή που εξυπηρετεί τους ρόλους που καλούμαστε να υποδυθούμε στο θέατρο του κόσμου. Έρχονται όμως στιγμές που το βουβό παιδί θέλει να μιλήσει. Να διαμαρτυρηθεί για τα δικά του όνειρα. Τότε κλαίει. Και οι μπογιές αρχίζουν να ξεβάφουν. Και όταν, καλή μου, ξεβάφουν οι μπογιές ή σε λερώνουν ή σε λυτρώνουν.
Εξώφυλλο: Μαλακό
Σελίδες: 128
Α΄ έκδοση: 12/2011
Ο μικρός πρίγκιπας
– Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μονάχα με την καρδιά μπορείς να δεις. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια.
– Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
– Εκείνο που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό, είναι ο καιρός που έδωσες για το τριαντάφυλλό σου.
– Είναι ο καιρός που έδωσα για το τριαντάφυλλό μου… έκανε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
– Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις.
Ο μικρός πρίγκιπας θυμίζει σε όλους ότι “γνωρίζεις τα πράγματα που ημερώνεις”, ότι η πραγματική γνώση είναι συνώνυμη της αγάπης. Γι’ αυτό και προσκαλεί όλους να μην λησμονούν το θαύμα της ζωής, τη ζωή του θαύματος: του θαύματος που επιφέρει η ημέρωση, η μόνιμη και ανέκπτωτη ευθύνη για τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο. “Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις”.
Ο Πατριάρχης Φώτιος υμνεί τη Θεοτόκο
Εισαγωγή – Κριτική Έκδοση – Σχόλια
Στο βιβλίο αυτό εκδίδονται εννέα θεομητορικοί κανόνες και δύο στην αγία Τριάδα και τη Θεοτόκο που αποδίδονται στον πατριάρχη Φώτιο. Με τη νέα έκδοση το κείμενο τριών κανόνων παρουσιάζεται για πρώτη φορά, η χειρόγραφη παράδοση των υπόλοιπων κειμένων πλουτίζεται και μια σειρά έργων προσφέρεται με κείμενο πιο κοντά στη γραφίδα του συντάκτη τους. Επιπλέον αναδεικνύεται, πέραν της σιναϊτικής, και η αγιορειτικὴ παράδοση των υπό έκδοση κειμένων. Μέσω αυτής εξηγείται και η συμπερίληψη κάποιων από τους κανόνες στο Θεοτοκάριο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Μία ακόμη ομάδα χειρογράφων έρχεται στο φως, «μακεδονική» θα λέγαμε, η οποία εκπροσωπείται από χειρόγραφα που βρίσκονταν στο παρελθόν στις Μονές Προδρόμου Σερρών και Εἰκοσιφοίνισσας Παγγαίου. Πολύ σημαντικό είναι ότι με τη μελέτη αυτή παρουσιάζεται και η παράδοση των κανόνων του Φωτίου από χειρόγραφα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «της Ξάνθης», καθώς ανήκαν παλαιότερα στις μονές της Αρχαγγελιώτισσας και της Καλαμούς και σήμερα βρίσκονται στη Σόφια.